on the road.

Hola chicos,

Deze keer een berichtje uit Chili. Het is alweer de derde keer dat ik in Chili ben, mijn paspoort staat vol met stempels.

ik zal even updaten waar ik zoal geweest ben maar ik denk dat de foto´s alleen al genoeg zeggen.

na Ushuaia ben ik naar punta Arenas gereisd, hier was niet zoveel te doen behalve over het strand wandelen en pinquins bekijken. Die zelfde pinquins heb je in Artis ook dus dat was niet veel nieuws. wel leuk om ze in het wild te zien. Overegens ook nog een stinkdier gezien en dat was wel nieus.
Wist je trouwns dat het naam skunk voor de nederweed komt van de geur (de zelfde) van het stinkdier (in het engels skunk). Zo leer je altijd weer wat nieuws.

vanuit Punta Arenas ben ik doorgereisd naar Puerto natalas om het waarachtige park Torres del Paine te bezoeken en daar een aantal dagen te kamperen. Helaas begon het op dag 2 zo hard te regenen dat ik vanwege de moderstromen die mijn tent binnen kwamen genoodzaakt was te vertrekken. Om dit voor elkaar te krijgen moest ik nog wel 7 uur lopen en een stuk of zes stroompjes oversteken. Natuurlijk waren deze stroompjes door de regen uitgegroeid tot bulderende en kolkende rivieren en iedereen die mij tegemoed kwam verzekerde mijn dat ik zeker tot mijn middel door het water zou moeten waden. Gelukkig was ik redelijk licht bepakt en heb ik steke benen gekregen van het weken lang slepen met mijn te zware rugzak, hierdoor lukte het me om springend van steen tot steen, met onder mij de bulderende rivier, met niet veel meer dan natte voeten aan de overkant te komen. Overgens was ik aan het eind van de dag nog steeds helemaal nat door de regen.

Maar zoals bekend in Patagonie, de volgende dag terug in Puerto Natalas scheen de zon en kon alles in de tuin van het hostel drogen, deed ik de was en dronk ik rustig een kopje koffie. (meer is in Puerto Natalas ook niet te doen).

de volgende dag was het weer tijd om terug te gaan naar Argentinie, en wel naar het overtoeristische el Calafate. Hier is een hele grote gletsjer mar dan ook echt een hele grote. In de bus ernaartoe ontmoete ik een Schotse en samen besloten we nog twee personen te zoeken om gevieren een auto te huren om naar de gletsjer te rijden. dat ging eigelijk heel makkelijk. Uit de rij van mensen die een excursie naar de gletsjer wilde booken pikte we een Brits stellete en boden ze onze deal aan. De volgende Ochtend vroeg (voor de hordes toeristen die met de bus gingen) gingen we op pad in onze fiat punto, ik achter het stuur, over de deels ongeasfalteerde weg. gelukkig overleefde de auto het en hadden we een hele leuke dag. Ik had overegens niet verwacht dat een gletsjer (60m hoog) zo´n indruk op mij zou maken vooral ook het afbreken van grote stukken ijs was indrukwekkend.

Omdat er bijna geen bedden meer vrij waren in el calafate ging ik gelijk door naar el chalten aan de voet van de Fitz Roy en Cerro Torro. Dit zijn hele indrukwekkende granieten torens die ooit eens vanuit lava uit de grond omhoog geduwd zijn en zijn blijven staan toen de lava weer stolde, nu de droom van elke rotsklimmer. Toch bereiken maar zo´n 15 personen per jaar de top. De wind en weer zijn hier ook zeer machtig en hier kamperen was een behoorlijk avontuur.
Overgens zag ik 15 jaar geleden eens een film over klimmers die de Cerro Torre wilde bedwingen. Toen leek het me al een interessante plek om naar toe te reizen. Alleen niet verwacht dat het zo toeristisch zou zijn.

Nu na 2 grote bussen een boot en twee mini busjes ben ik aangekomen in Coyhaique in chili. De reden dat ik hier ben is dat ik op weg ben naar een boederij in chili en ik kon kiezen om 36 uur in de bus te zitten naar Bariloche waar ik al geweest ben en daar een bus naar de plaats der bestemming te nemen of ongeveer 7a8 bussen en 3 boten en 4 overnachtingen te besteden om via de Austral (een afgelegen weg in Chili) op de zelfde plek aan te komen. natuurlijk koos ik voor deze tweede keuze .

dus morgen vertrek ik weer in een mini busje om 14 uur over een ongeasfalteerde weg naar een haven te rijden waar ik hoop dat er binnen een dag of wat een boot vertrekt om mij dichter naar mijn huidige doel te brengen.

het doel: een boederij in het Lagos Todos Santos gebied, heel mooi, naar horen zeggen maar geen electriciteit en weinig contact met de buitenwereld, ze weten waarschijnlijk ook niet dat ik kom dus dat wordt nog een verrassing. Wat mij daar te wachten staat??? Leve het avontuur zal ik maar zeggen.

Dus als het wat is blijf ik daar een tijdje en anders reis ik door naar Mendoza waar ik kan helpen met het oogsten en conserveren van de appeloogst op een biologische boederij. Kortom ik zie wel (waarschijnlijk eindig ik ergens in Peru ofzo)

de rest an de leuke anekdotes en verhalen vertel ik in de komende Europeese zomer wel.

groetjes

Kris.