weer 3 weken boeren

Hola,

Como estan en la Holanda legos?

Hier alles goed, weer een interessante drie weken achter de rug.
Ik had grote verwachtingen van estancia Tibet, een groep ruimdenkende mensen die samen een biologische boerderij hadden waar veel gewerkt werd met paarden enzo. In het echt was het natuurlijk anders, is`nt it always.

Toen ik aankwam, afgezet door een rammelende bus in de middle of nowhere en 40 min had gelopen was er niemand thuis.

Niemand thuis! een lichte paniek maakte mij meester, het zou binnen een half uur donker zijn het dichtbijzijnde dorp lag 6km verderop en ik had toch echt een groep vriendelijke mensen verwacht en niet 10 woest blafende honden zonder baasje.

Maar goed, toen ik besloot naar het dorp te lopen kwam de boer op paard en wagen aanrijden, bleek ie maar in z`n eentje daar te wonen.

Gelukkig kwam zijn Italiaanse (chef) vriendin (waar ik ook nog eens mee kon hardlopen in de ochtenden) de volgende dag en waren we een week met z´n drieen, ze kookte ook nog eens fantastische 5 gangen maaltijden.

Het werk was ook niet vervelend. Veel mais plukken, op den duur merk je dat je helemaal blij wordt wanneer je de perfecte maiskolf plukt, ik had dat ook al met de appels in Mendoza, nog steeds droom ik van die perfect rode appel (nee, hoor). Ook bracht ik elke avond de kalfjes naar een afgesloten stukje, zodat ze onze melk niet op konden drinken, bracht ik de schapen naar hun slaapplaats en maakte ik stukken grond in de groentetuin vrij van onkruid zodat er papaya, annanas en olijven geplant konden worden. Ik weet nu ook hoe kaas, yogurt en kwark te maken.

Verder waren er ook nog 20 katten en 10 honden op de boerderij. De honden waren een beetje vervelend. De `schaapshonden` niet, die waren erg leuk en sliepen ´s nachts bij de schapen omdat schapen bewaken in hun genen zit. Deze honden worden al 500 jaar voor dit doel gefokt, vandaar. Ze lijken ook een beetje op schapen.

Maar de jonge kittens waren voornamelijk erg aandoenlijk, eentje was in het begin wat ziekkig, en daardoor erg klein maar in de drie weken groede `CeeCee` uit tot een brutaal klein poesje dat het liefst in de zon, bij de openhaard of op schoot lag te slapen.

In de tweede week kwamen nog twee andere vrijwilligers meehelpen voor een weekje, dat was leuk had ik wat meer aanspraak.
Maar toen ging iedereen weg. Echt iedereen, de boer ging zijn vriendin wegbrengen naar het vliegveld en dat betekende dat ik op de boerderij paste voor het weekend.

Leuk dacht ik, een beetje voor de dieren zorgen en dvdtjes kijken en dit met de hele boerderij voor mijzelf. Maar nee natuurlijk had Wodan bedacht dat dit het juiste moment was om even een tropische storm over het gebied te laten komen en 200mm regen neer te storten. Kortom het huis lekte, de stroom viel uit, de honden trokken het allemaal slecht en de groentetuin waar ik net sla had gepland spoelde half weg. En aangezien het de hele nacht hard onweerde, de bliksem sloeg drie keer in (vonken uit de lampen) sliep ik ook nog eens weinig.
Maar goed, toen ik de schapen had vrijgelaten, die stonden tot hun kieen in het water, de kittens mijn slaapkamer had binnengelaten en de honden in de schuur had ondergebracht viel het allemaal wel weer mee. Wel indrukwekkend zo´n storm.

Twee dagen later kwam de boer terug maar die was de hele week in een rot humeur. Waarschijlijk door het weggaan van zijn vriendin of door zijn rot karakter. Dat was minder leuk aangezien we maar met z´n tween waren deze week. Het was dus weer tijd om te gaan. Twee dagen ontspannen in Colonia en daarna mijn laatste week in Buenos Aires leek me een goed ideen.

Ja ja mijn laatste week! Met pinksteren ben ik weer terug dus tot snel allemaal.

Buenos suerte y muchos besos para todo.

Kristiaan